سابقه پاركها و شهركهاي علمي و فناوري به اواخر دهه 1950 و اوايل 1960 برمي‌گردد. از لحاظ تاريخي پيدايش "پارك پژوهشي مثلثي" در كاروليناي شمالي و "دره سيليكون" در كاليفرنيا در همسايگي دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالي قوي، طليعه ايجاد پاركها و شهركهاي علمي و فناوري و تحقق مدلهاي اوليه آنها تلقي شده است. اولين پاركها و شهركهاي علمي و فناوري در اروپا در اواخر دهه 60 شكل گرفتند كه از آنجمله مي‌توان به "كمبريج" و "هريوت‌ وات" در انگليس و "گره‌نويل" و "سوفيا آنتي‌پوليس" در فرانسه اشاره نمود. اكنون بيش از 800 پارك علمي و فناوري در بيش از 55 كشور جهان وجود دارد كه بيش از 285 عدد از آنها فقط در ايالات متحده آمريكا احداث شده است.

دنيا بيش از 3000 انكوباتور
آمريكا: ببش از 1000 انكوباتور
برزيل: ببش از 200 انكوباتور
ازبكستان: ببش از 25 انكوباتور

افزايش روز افزون فاصله بخشهاي اقتصادي با دانشگاهها و موسسات تحقيقاتي موجب پيدايش سازمانهاي جديدي در چند دهه اخير با هدف كاهش اين فاصله و عينيت بخشيدن به نتايج تحقيقات در جامعه گشته است . موفقيت اين سازمانها ، كه در بسياري كشورها نقش اساسي در رشد و توسعه علمي ـ قتصادي داشته ، موجب تكثير سريع اين الگو دركشورهاي مختلف شده است . هسته اصلي فلسفه ايجاد پاركهاي تحقيقاتي در كشورهاي مختلف تا حدود زيادي به يكديگر شباهت دارد. اركان اصلي اين فلسفه بقرارزير است:

•   فراهم كردن بسترهاي فيزيكي و عيني مورد نياز براي پرورش و شكوفايي خلاقيت پژوهشگران و نو آوران از طريق ايجاد فضاهاي مطلوب
•   صرفه‌جويي اجتماعي در وقت و هزينه‌هاي ارتباطي از طريق گرد هم آوردن مجموعه عناصر، نهادها، شركتها، سازمانها و حتي افراد منفردي كه در امر خلق، پرورش، توليدي كردن و ارتقاي كيفيت يك يا چند فناوري تعريف‌شده و موردنياز جدي جامعه فعالند.
•   تسهيل ارتباطات رو در رو و نزديكي همه عناصري كه در گردونه تحقيق و توسعه و توليد به كسب و كار اشتغال دارند.
•   برگزاري سمينارها ، كنفرانس‌ها و نشست‌هاي مختلف تخصصي و آموزشي جهت بسط علمي و ت وسعه فناوري
•   صرفه‌جويي اقتصادي در سرمايه‌گذاريهاي زيربنايي، استفاده مشترك از امكانات و تسهيلات زيربنايي نظير تأسيسات شهري، تجهيزات گرانقيمت آزمايشگاهي، بانكهاي اطلاعاتي و ...
•   استفاده بهينه از سرمايه‌هاي مالي خرد كمپانيهاي خصوصي كوچك و ظرفيتهاي علمي تخصصي آنها و از ميان برداشتن موانع توسعه اين كمپانيها از طريق تأمين فضا و امكانات زيربنايي با هزينه كم و تشويق آنها به فعاليت در زمينه‌هاي تكنولوژيك موردنياز جامعه.
•   فراهم شدن زمينه اجرايي طرحهاي تحقيقاتي ميان‌رشته‌اي
•   ايجاد محيطهايي با روابط و خصوصيات فرهنگي ممتاز
•   سهولت در مديريت و برنامه‌ريزي، تجمع مراكز تحقيقاتي در يك مكان، امكان برنامه‌ريزي دقيق‌تر، كنترل بهتر بر تخصيص بودجه‌هاي تحقيقاتي و ارزيابي مؤسسات پژوهشي را فراهم مي‌آورد.